Met slechts 1 uurtje vliegen sta ik dan in de ochtend van 8 juli op hetvliegveld van Managua, de hoofdstad van Nicaragua. En omdat de taxi's hierrelatief erg goedkoop zijnen ik natuurlijk geenseconde wil verliezenvan dit korte bezoekje aan Nica,ga ik per taxi meteennaar mijn hoofddoel: Laguna Apoyo. Eenmaal aangekomen bij dit mooie vulkaanmeer blijkt het hostel van mijn 1e keus al te zijn volgeboekt. Wel vreemd voor een doordeweekse dag. Ook het naastgelegen andere goedkope hostelisal vol.En omdat alle andere slaapgelegenheden minimaal 50 dollar kosten, besluit ik om voor de volgende dag dan maar een kamer te reserveren bij het 1e hostel envoor vandaag maar weer terug te rijden naarhetdichtstbijzijndeplaatsje Masaya.In dit leuke plaatsje vind je het echte Nicaraguaanse leven. Ik breng hier een bezoekje aan de gelijknamige vulkaankraterom daar het rook te aanschouwen dat uit de krater naar boven komt. Het blijft indrukwekkend, al die vulkanen. Net op tijd ben ik weer terug in mijn hostel, want 's middags begint het ineens keihard te regenen. Kan ik mooi nu even een tukkie doen, om een beetje slaap in te halen.

2e Dag. Vandaag loop ik lekker ontspannen rond door Masaya om het alledaagse leven hier te aanschouwen. Ook bezoek ik een grote souvenirmarkt, maar dit keer koop ik helemaal niets. Ze verkopen hier dezelfde prullaria als in Guatemala. In de middag ga ik voor de 2e keer naar de plek waar het me hier allemaal om te doen is, Laguna Apoyo. Maar nu dus wel verzekerd van een slaapplaats. Het is nog wel bewolkt weer, maar dat mag de pret niet drukken. Het eerste wat ik doe als ik weer aan het meer ben, is uiteraard een duik nemen in het water. Zo, daar zwem ik dan eindelijk in een vulkaankratermeer. Het wateraangenaam warm. Na het avondeten ga ik om 22.00 uur nogmaals het meerin. Al dobberend in een autoband geniet ik van de mooie omgeving. Helaas is het nog steeds bewolkt, dus is de maan niet zichtbaar. Na een uurtje ga ik weer aan wal enkomtde nachtbewaker van het hostel een praatje met me maken. Hij vertelt dat het dinsdag heel helder was met de volle maan. Goh,dat is best even balen nu. Maar het geluk lacht me ineens toe. Ineens drijven de wolken weg en komt daar een bijna volle maan tevoorschijn. Snel ga ik voor de 3e keer het water weer in. 3 maal isscheepsrecht zeggen ze dan. Nog eens een uur lang dobber ik in het nu prachtig verlichte meer van Apoyo. Het ziet er nuveel mooier uit zo met het felle maanlicht. Dit voelt als een speciaal moment. Ik voel me gelukkig en voldaan. Nu is het 'af' voor mijn gevoel, mijn reis van 6 maanden.Deperfecte afsluiter. En ik besef me ineens dat precies over 1 week ik weer terug in Nederland zal zijnen dus weer in mijn eigen bedjezal slapen. Een nog onwerkelijk idee.

3e Dag. Om 6.30 uur word ik ineens wakker van een vreemd geluid en gevoel. Het blijkt een lichte aardbeving te zijn. Omdat dit een houten gebouw is kun je dat erg goed voelen. Vandaag vertrek ik verder naar Granada samen met een Canadees meisje, Adriana. Als we voor het hostel staan te wachten op de bus, komt daar net een taxi aanrijden en stappen daar 2 voor mij bekende gezichten uit: het zijn de Nieuw-Zeelandse met haar vriend die ik in Xela eerder heb ontmoet. Door mijn enthousiaste verhalen over dit meer, zijn zij nu ook hier heen gegaan. Dat is toch wel erg leuk. We zullen ze later weer treffen. Met een uurtje wandel ik alweer met Adriana door Granada. Er heerst hier een heel relaxte sfeer, maar je merkt wel dat het hier veel toeristischer is dan in Masaya. Tegen zonsondergang klimmen we een kerktoren in voor een prachtig uitzicht over deze koloniale stad.

4e Dag. Omdat ik nu geen concrete plannen meer heb, besluit ik om met Adriana mee te gaan naar Ometepe, een eilandje met 2 vulkanen. Volgens de reisboeken 1 van de hoogtepunten van Nicaragua. Op weg erheen, stappen ook weer de Nieuw-Zeelanders in de bus. Een gezellig groepje zo. Het is dit keer wel een lange rit van in totaal 5 uur met bus, taxi, bootje en weer een taxi. Eenmaal op het eiland van Ometepe wordt meteen duidelijk waarom dit toch wel een must is: een prachtig groen eiland met een heel puur en ontspannen bevolking. We verblijven hier in het prachtig gelegen finca Magdalena.

5e Dag. Adriana en de Nieuw-Zeelanders gaan één van de twee vulkanen beklimmen vandaag. Ik was bijna in de verleiding gekomen om ook mee te gaan, maar volgens de reisgids is het best een zware en modderige klim. En bovendienhad ik mezelf beloofd dat de full moon hike in Xela toch echt de laatste was, dus ga ik niet mee. Samen met een groepje Spaanse meiden die ook in dit hostel verblijven, ga ik gezellig een stukje van het eiland verkennen. We belanden op 2 mooie strandjes en lunchen gezellig in een restaurantje. Een leuk dagje zo.

6e Dag. Samen met de NZ-ers en Adriana vertek ik alweer vroeg om het eiland te verlaten. Hier scheiden onze wegen weer: De Nieuw-Zeelanders gaan verder naar Panama, Adriana gaat naarhet strandplaatsje San Juan delSuren ik sjees door naar Leon. Na een lange rit arriveer ik daar pas om 15.00 uur. Ik ga meteen voor een wandeling door deze 2e koloniale stad van Nicaragua. Ook weer mooi. Hier staat de grootste kerk vanCentraal Amerika.

7e Dag.Na nog een korte wandeling zit ik om 8.30 uur alweer in een taxi op weg naar het vliegveld. Zo dat was Nicaragua in vogelvlucht. Maar ik ben blij dat ik dit toch nog gedaan heb. Kan ik daar in ieder geval nooit het 'had ik maar gevoel' van over houden.