Zondag 5 juli ben ik jarig en helaasis Melissa netvertrokken naar huis en Stefan iseenweekendje naar Tikal. Wel jammer want nu is het hier erg rustig. De hele ochtend bel ik met het thuisfront. Dat was wel erg leuk. De rest van de dagga ik tochmaar eveninformeren naar de busreizen naar Nicaragua. Want omdat er in Honduras net een staatsgreep isgepleegd, is het nu onduidelijk of er met de bussennu wel of niet makkelijk door een klein stukje Honduras kan worden gereisd. Twee boekingskantoortjes bellenhet even na en zeggen eerlijk dat het nu wordt afgeraden. Maar de meeste kantoortjes zeggenmaar wat,dater totaal geen problemen zijn, omdat ze dus gewoon aan jewillen verdienen. Nou mooi is dat weer! Even na 6-enben ik weerterug in het hostel en vinddaar een briefje op mijn deur geplakt. Danielle, Juan en de Engelse Beth zijn naar de Ierse pub. Of ik ook zin heb om te komen. Uiteraard, even een borreltje op mijn verjaardag is wel leuk natuurlijk. Eenmaalin de Ierse pub aangekomen, zit het er vol met mensen, maar kan ik mijn huisgenoten niet vinden. Dus loop ik maareven langs wat andere bekende barren.Maar ook daar kan ikze nergens vinden.Dus zit er niets anders opdan maar weer terug te lopen naar het hostel. Voor het eerst voelik me nu enigzins eenzaam en somber. Normaal heb ik daar geen last van als ik even alleen ben, maar nuop mijn verjaardag voel ik me wel een beetje zielig hoor.Ach ja, maar lekker vroegnaar bed dan maar.

Omdat per bus naar Nicaragua nu geenoptie is,zoek ik op internet naar vliegtickets. Ook ga ik langs een drietal reisbureaus om te infromerennaar deprijzen.Marja belt weer voor mij met Iberia in Nederland om te vragen of ik mijn terugvlucht nu kan omzetten van Guatemala naar Nicaragua. Maar helaas zitten alle vluchten al helemaal vol om vanuit Nicaragua naarMiami te vliegen.Na een dag heen en werenboek ik uiteindelijk de goedkoopste retourvluchtnaar Nicaragua: vertrek op woensdag 8 juli en weer terug naar Guatemala op 14 juli. De dinsdag ervoor ben ik lekker druk bezig met van alles en nog wat en ga ik met Stefan nog gezellig even op stap naar de Mono Loco om daar mijn laatste berg nacho's met guacemole te eten. Omdat ik pas om half 2 weer thuis ben, ga ik maar niet meer slapen, want om 04.00 uur word ik alweer opgehaald met het shuttelbusje naar het vliegveld. Nicaragua, here I come!