Vandaag was echt eenK-dag

. Kan het niet anders uitdrukken. En die begon meteen al bij vertrek uit Palenque. Zit ik ruim op tijd al te wachten op het busje van 08.00 uur naar de grensovergang met Guatemala. Maar om 08.00 uur staat er nog helemaal geen busje klaar. Dus ik vraag aan het meisje in het kantoor (waar geen lach vanaf kan) hoe laat we vertrekken. Ja, zegt ze, 08.00 uur is de tijd in Guatemala, dus hier is het een uur later, om 09.00 uur dus. Wat een onlogica om de schematijden van Guatemala te vermelden. En dit staat uiteraard ook nergens vermeld. Hier kan ik met mijn pet niet bij hoor. A fijn, dan maar eerst even rustig ontbijten om vervolgens dus om 09.00 uurte vertrekken. In het busje zit een aardig Guatemalateeks meisje van 20 die ongeveer dezelfde richting als ik op moet. Dus dat komt mooi uit, want zij weet natuurlijk wel de weg bij de grensovergang. Nadat ik mijn ´uit´stempel in mijn paspoort heb laten zetten komen we bij de bootjes aan. We moeten namelijk een stukje rivier oversteken, want aan de andere kantligt Guatemala. Dus ik loop met het Guate meisje mee en varen we naar het plaatsje La Tecnica aan de overkant. Een klein stukje maar. Dan beginnen de 2 mannen in het bootje op me in te praten dat er de komende 2 uur hiervandaan geen busje vertrekt. Beter is om verder te varen naar Bethel waar veel meer busjes vertrekken volgens hun. Dus ik kijk nog vragend naar het meisje, dat gewoon wel uitstapt en daar op een busje gaat wachten. Ze vraagt nog of ik mee kom. Maar omdat ik vandaag nog hoop te arriveren in Biotope del Quetzal wil ik geen tijd verspillen en ga ik dus met het bootje verder naar Bethel. Kost me wel 250 Pesos (13 euro), want volgens de mannetjes is de benzine zo duur. Maar ik zeg ze dat ik dat toch niet geloof. Het bootje naar Marken is voor een retourtje zelfs de helft goedkoper in Nederland. Dus ik voel nu al nattigheid. Na 25 minuten sta ik al in Bethel alwaar ik alsnog een uur moet wachten op het busje. En wat blijkt, zit het Guatemalateekse meisje in hetzelfde busje die dus vanuit het andere plaatsje komt aanrijden. We kijken allebei verbaasd. Wat voel ik me bedonderd nu zeg. En ook al is het maar ´13 euro´, het gaat meer om het feit dat ze gewoon recht in je gezicht staan te liegen zonder enige schaamte. En eigenlijk kun je ditnog aan hun gezicht zien ook. Hier zijn ze armer, dus gaat het hun alleen maar om geld te verdienen. Maakt niet uit hoe. Dus zeg maar dag tegen de normen en waarden. Het meisje vraagt vervolgens wat ik heb betaald voor dit busritje. Nou dat blijkt dus ook alweer 2 keer te veel te zijn. Ze vindt dit duidelijk niet leuk voor me. Wanneer ik even later niet genoeg kleingeld heb om een flesje drinken te kopen, tikt ze me later op de schouder en geeft me een flesje frisdrank. Nou, dat is dan toch nog1 oprecht persoon vandaag. Erg aardig van haar. Na nog 2 overstappen op andere busjes, ben ik nog net op tijd voor het laatste publieke minibusje naar Coban. En die zit stampvol. Met zijn 30-en zitten we erin. Geen pretje en al helemaal niet met zo´n dronken gast naast me.Dus ik heb hetnu even helemaal gehad met Guatemala. Waarom zou ik hier de mensen nog gaan helpen, als ze zo met je omgaan! Maar ik bedenk me wel dat gelukkig lang niet iedereen zo is.

Na een mentaal lange dag kom ik om 20.00 uur aan in Coban. Ik vind er gelukkig een prettig en heel goedkoophostel om te overnachten. Op het centrale plein eet ik nog wat heerlijke Argentijnse empanadas bij een straattentje waar veel publiek staat. Dus dat moet wel goed zijn.Zo dat doet me weer helemaal goed. Maakt de dag toch weer een beetje beterder.