Vanmorgen vroeg vertrokken naar Quetzaltenango. In het vervolg noem ik het Xela, want dat vind ik mooier klinken en is bovendien sneller te typen

. Om half 12 sta ik alweer in te checken bij the Black Cat hostel. Welkom terug! Daar vraag ik aan een van de medewerksters welke talenschool hier in de buurt goed staat aangeschreven. Ik krijg 2 namen op en ga er meteen even langs om te kijken. De 1e is me te groot, echt zo´n fabriek met veel mensen. De 2e school staat me meteen te woord, is klein en intiem en ik kan meteen om 14.00 uur diezelfde middag al beginnen. Perfect, deze wordt het. (Ik kan het dus wel hè, snel beslissen ). En omdat het beter is voor m´n Spaans, besluit ik om weer bij een gastgezin te verblijven en ook daar kan ik dezelfde dag nog terecht. Om 14.00 uur heb ik les van maestro Lizandro en meteen merk ik al dat de lessen hier veel gestructureerder zijn vergeleken met mijn 1e week in Antigua. Na een korte herhaling van het reeds geleerde, wordt alles me nu een stuk duidelijker. Na mijn les wordt ik opgehaald door de moeder van het gastgezin Dorita en haar 11-jarige dochtertje. Verder bestaat het gezin nog uit vader Arturo en hun 15 jarige zoon. Een rustig en heel aardige familie. Ze wonen in best een groot huis en mijn kamer is ruim met zelfs een tv. Wat een luxe.

Voor de volgende ochtend heb ik meteen de wandeling naar de mirador van de Santiaguito geboekt, want dit keer waren er wel genoeg deelnemers. Ha, eindelijk. Om 05.00 uur word ik opgehaald door het shuttelbusje. Samen met 3 andere Canadeze vrouwen en een gids wandel ik gemoedelijk naar de mirador. Onze gids spreekt zeer goed verstaanbaar Spaans. Ik versta alles! De wandeling is mooi en makkelijk (niet te steil) en eenmaal op het uitkijkpunt hebben we een prachtig uitzicht op de Santiaguito vulkaan. Dit is de meest actieve vulkaan in Guatemala en je kunt hier dan ook niet op wandelen. Wij staan nu halverwege op de Santa Maria vulkaan. Al binnen 10 minuten kunnen we de 1e vulkaanexplosie aanschouwen. Deze duurt zo´n 15 minuten en is vanaf hier goed te zien. Prachtig! Helaas beginnen zich nu snel laaghangende wolken te vormen en na 1 uur is de 2e explosie al niet meer zichtbaar, maar nog wel hoorbaar. Na wat koffie met koekjes die de gids voor ons had meegebracht, lopen we weer rustig aan terug naar beneden. Ik ben mooi weer op tijd terug voor het middageten en mijn 2e Spaanse les.

De rest van de week heb ik een regelmatige dagindeling: ´s ochtends lekker wandelen door Xela en huiswerk maken en ´s middags naar Spaanse les. Woensdagavond ga ik weer naar de salsa avond in de Parranda om te dansen.

Dit weekend is het volle maan en ik ben toch overstag gegaan om de full moon hike te doen naar de top van de Santa Maria vulkaan. Dus om 01.00 uur zaterdagnacht word ik wederom weer opgehaald door een shuttelbusje. We zijn dit keer met een groepje van 5 jongelui. Het 1e gedeelte is weer hetzelfde als de wandeling naar de mirador Santiaguito, maar na de splitsing wordt het nu meteen een stuk steiler. Onderweg hebben we een prachtig uitzicht over een verlicht Xela. Zoveel lichtjes, o zo mooi! Door de grote hoogte is het laatste stuk erg zwaar. Ik ben nu zo traag als een slak, pfff. Wat ben ik blij als ik eindelijk boven sta zeg. En net op tijd voor de zonsopgang. Helaas trekt er weer snel mist op en het beroemde uitzicht over een reeks van vulkanen tot in Antigua aan toe is nu niet te zien. Heel jammer, maar evengoed hebben we een mooi mysterisch uitzicht over de 1e vulkanen zo half in de mist. En oh wat is het koud daar boven. Brrr! Zo koud, dat we na een half uur alweer de afdaling inzetten. Ondanks de mist was dit toch echt wel een unieke ervaring. De kroon op al mijn hikes, want dit is nu toch echt de laatste geweest.