Via Chichicastenango, waar ik nog een chichi tas koop, rijd ik weer terug naar Antigua. Francien, de reisleidster van mijn vakantie naar Brazilië in 2007, is ondertussen ook weer terug in Antigua van haar werk. Long time no see! We gaan gezellig stappen in Antigua die avond. Het toeval wil dat ze in hetzelfde appartementencomplex woont als waar Margot en Karen nu voor een maandje hebben gewoond. Dus vrijdagavond beland ik daar weer maar nu voor het afscheidsfeestje van Margot. Zo´n beetje alle vrijwilligers van het project Los Ninos zijn er ook. En allemaal zijn ze nu ook klaar met het vrijwilligerswerk. Sommigen gaan naar huis en sommigen gaan nog op rondreis. Zo valt er ineens een hecht groepje weg. Dus vanavond de laatste stapavond met hun. Zaterdagavond heb ik wederom een leuke avond. Samen met Francien en een goede Guatemalateekse vriend van haar ga ik naar een muziekoptreden in Guatemala City. Je kunt meteen merken dat je hier in een grote stad bent, de jongelui zijn hier een stuk hipper gekleed. Er treden 2 bands op, een van Guatemala en een van Cuba. De eerste vind ik het leukst. Het was een gezellig avondje en we hebben erg gelachen.

Zondagmiddag ga ik eindelijk het hoogtepunt van hier beleven. De klim op de Pacaya vulkaan. Volgens sommigen een zware klim, maar van dit groepje toeristen ben ik nu eens de snelste. Na alle hikes tot nu toe is dit echt appeltje eitje voor mij. En wat is de rest dan toch langzaam zeg, met zo´n slakkegangetje zijn we er met kerst nog niet! Eenmaal boven op de Pacaya kunnen we al snel het stromende lava aanschouwen. Zo dat is mooi, maar oh zo heet. Ik neem snel wat foto´s en ga meteen weer verderweg ervan staan. Mijn broek schroeit zowat weg heb ik het gevoel. Weer terug in Antigua ben ik toch best moe geworden van deze middag, dat ik de verkeerde kant op naar huis loop. Dat is een vreemde gewaarwording als je denkt dat je de goede richting in loopt en op een gegeven moment constateert dat alles er ineens zo anders uitziet. Uiteindelijk vind ik toch nog de juiste weg terug, want zo groot is het hier nu ook weer niet, maar alle straatjes lijken zo op elkaar.

Omdat ik nog niet alles heb gezien wat ik van Xela wilde zien, ga ik er morgen weer naar terug. En dan neem ik er meteen weer een weekje Spaanse les bij. Het aangename weer met het nuttige combineren heet dat.