Vanuit het rustige Lake Atitlan reis ik per chickenbus verder naar het drukke Chichicastenango. Een andere keus had ik niet, want de mini-schuttelbusjes reden niet in de middag. Chickenbussen zijn van die oude schoolbussen uit de Verenigde Staten, waar op een bankje gemaakt voor 2 kinderen meestal 3 volwassenen zitten gepropt. En dat zit best krap, want de Guatemalateken zijn nu niet bepaald het slankste volk dat er is. En ze heten chickenbussen, omdat er van alles aan spullen en dieren in wordt vervoerd. Nu moet ik zeggen dat ik tot op heden nog geen enkele kip heb gezien in deze bussen. Onderweg moet ik 1 keer overstappen, en dat gaat eigenlijk heel makkelijk. Ik heb nog niet eens een stap uit de bus gezet, of er komt al een mannetje aangerend om m´n tas naar de volgende bus te dragen. Wat een service.

De volgende dag is het donderdag en dus de bekende marktdag. Het hele centrum is gevuld met marktkraampjes, een kleurrijk geheel. Op de markt wordt je van alle kanten koopwaar aangeboden. In heel veel stalletjes verkopen ze hetzelfde, grote concurrentie hier dus. Ik koop er zo´n typisch Guatemalateeks gekleurd kleed. Je moet hier altijd afdingen, want ze vragen soms wel het drievoudige van de targetprijs. Veel Amerikaanse toeristen doen dit niet, dus er wordt hier best veel verdiend door de marktlui. Helaas de mensen die de spullen hebben gemaakt verdienen er meestal niet veel aan. De marktlui kopen de spullen goedkoop in en verkopen ze met veel winst aan de toeristen. En voor de toeristen is het dan nog steeds spot goedkoop. Wat dat betreft is het beter om fairtrade spullen te kopen waarbij de makers ook een goede prijs ontvangen.