Vandaag isde grote dag. Samen met de Belg Wim, die opdezelfde boot als ik meegaat, loop iknaar dehaven toe waar ´ons´ schip klaar ligt voor vertrek. Van het boekingskantoor hebben we laarzen, een regenbroek en een winterjas meegekregen, dus datisgoed geregeld. Na 2 controles arriveren we op de pier metgrote slagschepen.Ik hebnu toch wel een spannend en enthousiast gevoel a la Titanic. Wow! We worden bij ons schip de´Multanovsky´ hartelijk ontvangen.Als iedereen eenmaal aan dek is, krijgen we een welkomstpraatje door deexpeditieleider Troels uit Denemarken. Hij stelt ons voor aan alle stafleden die ons gedurende deze trip gaan begeleiden: Daniella uit Argentinië die hetbinnengebeuren verzorgt, en de 3 die ons buiten gaan begeleiden tijdens de landings op Antartica, Cecilia uit Zweden, Anjali uit Nieuw-Zeeland en Jorgen uit Denemarken. De ´crew´van het schip bestaat uit 21 man, is Russisch en zorgt ervoor dat het schip de goede richting uit vaart. 48 mensen hebben deze trip geboekt waarvan ruim de helft uit Amerika afkomstig is en gepensioneerd. De rest is afkomstig uit Nederland, België, Frankrijk, Duitsland,Canada en Guatemala. Van alle mensen zijn er 10 backpacker zoals ik. Ik blijk net als Wim mazzel te hebben. We hebben allebei een kamer/cabine helemaal voor onszelf. Het schip begint ondertussen te varen. Eerst nog op rustig water door het Beaglekanaal, maar al snel raken we op open water. En dat merk je meteen. Het schip schommelt heen en weer.

Dag 2 en 3 De komende 2 dagen varen we op open water over de Drake Passage. Dit stukje oceaan staat bekend om z´n heftige golven. De meeste mensen worden hier zeeziek. En dat klopt wel want tijdens het eten, we krijgen 3 keer per dag heerlijk te eten, zit op een gegeven moment nog maar een kwart van alle mensen aan tafel. De rest ligt ziek in bed. Ik heber gelukkig niet te veel last van, komt vast door mijn Volendamse roots. Alleen is het slapen ´s nachts wel lastig door het erge geschommel.Ikga in mijn bedstee behoorlijk heen en weer. Dus overdag slaap ik ook veel tussen de bedrijven door. De dagen worden namelijk gevuld met lezingen over Antartica; over de geschiedenis vanexpedities en overde fauna en flora.Elkeochtend wordenwe voor het ontbijt wakker gemaakt door Troels. Over de intercom hoor je dan: ´Goodmorning everybody, goodmorning!Today is March 15 and weare going to do this and this....

Dag 4 Vandaagraken we eindelijk in rustig vaarwater. We varen nu langsde eilanden van Antartica enzullen op een paar ervangaan ´landen´ de komende dagen. Vandaag zetten we voet aan wal op King George Island. Per Zodiac bootjes worden we van het grote schip naar het eiland gevaren. Hier is nog geen ijs en sneeuw te zien, maar het is hier bruin en droog. Wel zien we hier al pinguins en zeehonden. Ik dacht altijd datdie zeehondjes zo lief waren, maar niets is minder waar. Het zijnagressieve beestjes die naar je toekomen en met hun macho gedrag je proberen uit te dagen. En dan moet je vooral niet wegrennen, maar gewoon blijven staan en naar ze schreeuwen of te wel ze overbluffen. Dan haken ze vanzelf weer af. Ga je rennen, dan komen ze achter je aan gerend. En ze zijn sneller dan je denkt. Op dit eiland zien we ook grote onderzoeksstations uit verschillende landen van de wereld. Onder het mom van onderzoek zitten hier dus veel landen vertegenwoordigd voor alser in de toekomst diverse grondstoffenkunnen worden gewonnen (olie). Ja ja! Maar de komende 50 jaar zal hier niets gebeuren want Chili en Argentinië hebben dit bepaald. En daar waar wij toeristenvanzelfsprekend absoluut geen troep mogen achterlaten (ook niet plassen hier), zie je op de grond allerlei vuil rond zwerven. Van die lui van de onderzoeksstations dus. Zeruimen het dus niet op.Maar hallo, er is hier geen gemeentedienst die je troep achter je kontkomt oprapen hoor!Daar kan ik me dus erg boos over maken. Wat wel weer leuk is, is dat er hier een heel klein kerkje van een paar vierkante meter staat en een postkantoor. Hier laat ik een stempel van Antartica in mijn paspoort zetten en stuur ik vanuit hier een kaartje naar mijn vader en moeder. We maken net zoals de komende dagen grote wandelingen over de eilanden, want dit is een Antartica toer inclusief wandelingen. Dacht ik dus dat ik was uitgewandeld.

Dag 5 Joehoe, we varen door de Antartic Sound en zien eindelijk grote ijsbergen op/in het water. Wow wat mooi! Dit is dan het echte Antartica wat je je er ook van voorstelt van te voren. We maken dus wederomeen mooie grote wandeling over het vulkanisch gebergte hier op het eiland, lopen over een gletsjer en langs een lang mooi strand. Een man uit Guatemala is gesponsord hier gekomen en maakt foto´s van de Guatemalateekse vlag. Grappig want daar ga ik ook nog naartoe. Ook hier weer veel zeehonden op het strand en sommige erg agressief. De Guatemalateek Vinicio weert er eentje erg goed af. En ik scheet zowat in mijn broek. Elke dag hebben we 2 landingen op verschillende plekken. ´s Middags na de lunch gaan we naar een ander eiland met nog meer en mooiere ijsblokken in het water. Wat een prachtige natuur! Ook hier weer veel pinguins en zeehonden te zien. Op de terugweg naar het schip varen we per zodiacstussen de prachtige ijsformatiesdoor.Een en al genieten! En natuurlijk heel veel mooie foto´s maken.

Dag 6 Vandaag hebben we een landing op een eilandje met2 kleine geizers op het strand. We wandelen over vulkanisch gebergtenaar de overkant van het eiland englijden af en toe een beetje weg. Aan de overkant zien we een hele grote pinguin kolonie. Ze zijn druk bezig met hun steentjes te verplaatsen naar hun nestjes. En ook de pinguins glijden van de berg af. Een erg grappig gezicht. En in de verte in de zee zien we zelfs een paar walvissen! Hun staart en rug met spuitende water is goed te zien. Heel bijzonder. In de middag bezichtigen we weer een ander strand. Hier zijn veel restanten te zien van stations van 50 jaar geleden. En er liggen hier zelfs 2 mensen begraven.

Dag 7 In de ochtend hebben we een heel korte landing van 1,5 uur. Het is bar en boos weer met veel wind en sneeuw. Zelfs de pinguins zoeken beschutting. ´s Middags klaart het op en landen we officieel op het grote continent van Antartica. Het is alsof we in een schilderij staan, zo´n mooi decor. Van de gletsjer vallen af en toe grote brokken met veel kabaalnet als in Calafate. Hier mogen degenen die het willen gaan zwemmen. Omdat dat natuurlijk wel heel bijzonder is, zoveel mensen zullen dat hier niet gedaan hebben, waag ik toch ook maar een duik in het ijs en ijs koude water. Binnen 3 minuten sta ik weer op het droge. Het valt wel mee met de kou, alleen in mijn voeten heb ik geen gevoel meer. Verkrampt loop ik weer terug naar mijn hoopje kleren om me er weer snel inte hijsen. ´s Avonds hebben we op het dek een BBQ. We zien nu ook wat leden van de Russische crew. Er is 1 man met enorm grote handen, hij lijkt een beetje op Shrek. Er wordt heerlijk gegeten en veel gedronken. Een gezellig feestje. Maar na een tijdje moeten we naar binnen want er steekt een harde wind op. Dit is het voorteken van een naderende storm. We moeten helaas een dag eerder dag gepland terugvarenom op tijd weer in Ushuaia aan te komen. Heel erg jammer, want er stond ons een heel mooie dag te wachten morgen.Erg balen dus.

Dag 8, 9 en 10 Inderdaad eenmaal weer op de open oceaan staat er een stormachtige wind. De bemanning is zelfs trots dat hun schip dit gaat meemaken. Wij zijn iets minder enthousiast. Zelfs ik ben nueen beetjezeeziek. Dus ja, nog minder mensen dan op de heenweg zie je nog tijdens het eten. Even volhouden allemaal dus. Maar het is wel weer een heel mooi gezicht om de hoge golven te zien kletsen tegen het schip. Het levert mooie plaatjes op. Ook dit hoort erbij bij het echte zeemansleven.

Dag 11 Na onze laatste ´goodmorning goodmorning´, die ga ik echt missen, eten we ons laatste ontbijtje vandaag. We hebben inderdaad door de storm veel meer tijd nodig gehad om terug te varen en komen precies volgens planningweer in Ushuaia aan. Om 09.00 uur zetten we voet aan wal. Iedereen neemt weer afscheid van elkaar, snik snik. De meesten vliegen dezelfde dag alweer terug naar huis. Het was een fantastische trip. Zoals ze in het Engels zo mooi zeggen: ´I would not have missed it for the world´. Samen met Wim loop ik weer terug naar ons hostel. Wat is het ineens rustig overal! Het lijkt wel uitgestorven. We zitten nu letterlijk aan het einde van het toeristenseizoen. De rest van de dag doe ik nog wat kleine inkopen voor de rest van mijn trip en ´s avonds spreken we nog met een paar mensen van de boot af in een Ierse pub. Gezellig. Morgen vlieg ik weer terugnaar Buenos Aires. Mijn rondreis in Argentinië zit er dan op. Eenraar idee.