En daar gaat ie weer, terug naar El Chalten. Heen en weer is de weg het langst denk ik dan altijd. Hoera! De zon schijnt. Dezelfde middag maak ik meteen een korte wandeling naar een waterval. Die is niet echt indrukwekkend, omdat ik al heel wat grotere watervallen heb gezien zo ondertussen (vakantie Brazilie, Iguazu watervallen). Maar een mooie wandeling om mee te beginnen. Alleen wel jammer dat ik hoofdpijn heb vandaag. Komt door de rode wijn van gisteravond. Het was maar 1 grote glas, maar met ijsklontjes erin heb ik daar toch minder last van ook al hoor je dat niet zote drinken. Het hostel is hier weer echt een hostel. Ik heb 2 aardige Argentijnen op de kamer en een Tony uit Hawai. De laatste snurkt, maar ik slaap er gelukkig makkelijk doorheen. Omdat ik hier nu toch een aantal dagen ben, kan ik mooi voor mezelf koken. Pasta met tomatensaus, maar de tomatensaus is hier echt puur tomatensaus, dus echt lekker is het niet. Maar wel goedkoop.

23 feb. Vandaag is het wederom mooi weer. Nu eerst de bekende wandeling naar de Fitz Roy maken. Het is een mooie route door bos en weide en ondertussen zie je de Fitz Roy berg al dichterbij komen. Het laatste stuk is erg steil met losliggende stenen. De meeste mensen hebben het hier wat zwaar alhoewel sommige als een berggeit naar boven klauteren. Na een uur langzaam omhoog klunen is het uitzicht er dan ook wel naar. Fitz Roy met een prachtig heldere blauwe meer ervoor en ernaast een gletsjer. De lucht is ook apart mooi. Na zo'n klim blijf ik er wel even wat langergenieten van het adembenemende uitzicht. Helemaal perfect zo, totdat het moment drastisch wordt verstoord. Komt die Engelse knakker aanlopen uit het hostel in Bariloche. Het was ook al te mooi om waar te zijn. Hij begroet me wel, maar het is en blijft een eikel.

24 feb. De weergoden zijn nog steeds goedgezind. Mijn laatste wandeling gaat naar het uitkijkpunt vanwaar je de Fitz Roy en Cerro Torre beide kunt zien. Nog even snel naar de baño in het Ranger Office. Laat ik er mijn zonnebril vallen op de tegelvloer. Kedeng! en bingo die is stuk. Dat wordt een nieuwe kopen, maar dat komt later wel, nu eerst aan de wandel. De weg gaat gestaag omhoog, eerst over weide, later door een stukje bos. Met de klim van gisteren nog in de benen, ga ik niet erg snel vandaag. Ik wordt ingehaald door een stel gepensioneerde Canadezen. De man spreekt een beetje Nederlands, want zijn moeder is van origine uit ons landje. Hij vindt het erg leuk om zijn Nederlands weer wat te oefenen, dus we hebben een leuk gesprekje in het Hollands. Ook weer even goed voor mijn oefening

. Even later wordt ik vergezeld door een Japans meisje. Ze lijkt precies op Ushi van Wendy van Dijk met net zo'n rare hoge stem. Maar ze is heel aardig en samen lopen we het laatste steile stuk omhoog. Nog lastiger dan gisteren, want het is erg steil met losliggend grind. Stap voor stap bereiken we de top. En de beloning is er dan ook naar. Een prachtig 360 graden uitzicht over Fitz Roy, nu van de andere zijde, Cerro Torre (he ik kan zien waar ik de 1e keer heb gelopen), zandheuvels en in de verte een groot meer. Die oudjes zijn er ook al, en lopen alweer terug. Hoe doen die dat toch zo snel. Er zijn hier niet zo veel mensen, dus dat maakt het moment nog specialer. Ook hier hang ik weer een tijdje rond om mooie foto's te maken. Op het moment dat we weer terugkeren komen er wolken aandrijven. Mooie timing weer. In El Chalten kijk ik nog voor een nieuwe zonnebril maar echt goedkoop is het hier niet. Dus ergens anders maar weer verder kijken straks. 's Avonds drink ik met mijn 2 Argentijnse roommates mate. Na zo'n dag smaakt dat extra goed. Voor het avondeten beland ik in een kleine snackbar, die de allerlekkerste empanades met kip verkopen.De lekkerste ooit. Een empanada is vlees, groente of kaas met tomaatmet gefrituurde deeg eromheen. Wat een mooie dag was dit weer!