Na een goede nachtrit (het blijft een uitvinding hoor die nachtbussen hier) kom ik ´s middags aan in een koude Bariloche. Dat is wel even wennen na de hitte van gisteren. Maar in het Gaucho hostel wordt ik warm welkom geheten. De eigenaar met zijn vrouw zijn Duits van origine (wat duidelijk te zien is aan hun blonde haar) en zijn ontzettend aardig. Ze maken meteen dat je je er thuis voelt. De man maakt nog een grapje dat ik te vroeg ben, want z´n vrouw had 20.00 uur genoteerd ipv 14.00 uur. Ondanks de kou en regen, loop ik meteen het centrum van het stadje in.Maar my oh my, waar ben ik nu terecht gekomen. Het lijkt hier wel Oostenrijk met die huisjes hier. En inderdaad erg veel toeristen hier, ook uit Argentinië zelf. Dit is een populair vakantieoord. In de hoofdstraat stik het van de chocolade winkeltjes, want Bariloche is de chocolade stad van Argentinië. Ik loop naar het winkeltje dat het beste chocolade verkoopt volgens de Lonely Planet. En inderdaad, dat klopt helemaal. Ik koop er lekkere chocolade en drink er een overheerlijke capuchino met een cheesecake. Zo ik zit meteen vol, dus ´s avonds maar een lichte salade als maaltijd.

wordt vervolgd.....

..... we gaan weer verder (eindelijk)

Midden in de nacht, ik lig lekker te slapen, komen mijn 3 mannelijke kamergenoten dronken terug van een nachtje stappen. 2 jongens doen nog zo stil mogelijk (zo goed als kanin dronken toestand), maar de 3e doet expres erg luidruchtig. Hij heeft een ontzettend Engelse kakstem. Het is typisch mannenpraat over vrouwen waar je als vrouw niet bij wilt zitten zeg maar. De volgende dag verontschuldigt de Engelse jongen zich ook niet eens voor zijn gedrag. Wat eenontzettende eikel eerste klas!Het is ook echt een typische Engelse slungel met zo´n arrogante houding. Ik vraag, en dat doe ik niet snel, om eenandere kamer wat geen enkel probleem is. Vanafnu geen last meer van hem dus. Vandaag ga ik samen meteen Franse jongennaar het uitkijkpunt Cerro Campanario. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over het merengebied rond Bariloche. Wel behoorlijk fris daarboven, dus weer snel met het kabelbaantje naar beneden. Ondertussen is in het hostel een groep Argentijnen aangekomen. Samen met hun, een Spaans meisje en de Franse jongen gaan we gezellig die avond stappen. Argentijnen beginnen alleen wel wat laat, wat bij ons sluitingstijd is, is bij hun staptijd, half 2 ´s nachts. We balanden in een Ierse Pub met leuke dansmuziek. Om 5.30 uurkom ik toch wel aardig moe nu in het hostel terug.Maar het was wel weer even gezellig om uit te gaan.

De volgende dag, dag 3,is een lekker relax dagje. Uitslapen, rustig aan ontbijten, vuile was inleveren en mijn dagboek weer bijschrijven en reiskrantjes lezen. Tot laat in de middag ben ik lekker lang zoet. ´s Avonds wordt ik uitgenodigd mee te eten met het groepje Argentijnen. Ze koken kip in bier. Erg lekker. Met 2 jongens uit Alaska heb ik ondertussen een leuk gesprek over Alaska. Ze hebben daar een vrouwentekort. Ze hebben er daar een leuke uitspraak voor: ´All women are behind the trees, but the problem is, no trees!´ Het groepje Argentijnen gaat weer stappen, maar ik sla deze ronde even over.

Dag 4 in Bariloche maak ik een mooie fietstocht bekend zijnde als ´Circuito Chico´. Het is een lus van 30 km lang. Nou appeltje eitje denk je dan als Nederlander. De tocht is hartstikke mooi alsof je in de Franse Alpen fietst maar er zitten dus ook wat pittige hellingen in, dus best zwaar af en toe. Een Israelische jongen fietst zo´n beetje gelijk met me op. Ook hij heeft het af en toe zwaar (en in Israel zijn er meer bergen dan in Nederland!), maar we worden wel beloond met mooie uitzichten over bergen en meren. Na een fietstocht van in totaal 6 uur (met tussenstops voor foto´s etc.) bereik ik de fietsverhuur weer. Met een erg pijnlijke kont nu, au!

Dag 5 is weer een uitzoek dagje. Even kijken wat de mogelijkheden zijn om naar het plaatsje El Chalten te rijden. Er zijn 2 verschillende routes: langs de bergkant, ruta 40, of meer middendoor langs de oostkust. Ruta 40 is een stuk lang niet geasfalteerd, maar schijnt wel erg mooi te zijn. Het echte Patagonië. Er rijden alleen geen nachtbussen hier, wel op de andere gewone weg. Even laten bezinken maar.

Dag 6 wordt ik wakker met ruta 40 in mijn hoofd, de outback van Argentinië. Beslissing genomen. Ik boek het busticket met als opstapplaats El Bolson, een plaatsje 2 uurtjes rijden vanaf Bariloche. Want daar ga ik eerst nog even een paar daagjes vertoeven. Diezelfde avond rijd ik per bus naar El Bolson, het hippiestadje van Argentinië.