... In een plaats wat amper een naam mag hebben, Puente del Inca, zit ik hier op 2.720 meter boven zeeniveau. Als echte Hollander merk ik dat meteen, want mijn ademhaling is hierstukken zwaarder. Ik moet dus even wennen aan de hoogte. Er staat ook behoorlijk wat wind en het is hier heel wat frisser dan in Mendoza, maar dat is wel weer even lekker. Ik verblijf in een legerhostel (tip van die Engelsman): een hostel gerund door militairen. Weer heel iets anders. Op enkele huisjes en ho(s)telseneen souvenirsmarktje nais hier weinig te zien, maar het gaat natuurlijk om de bergen. In de winter is het hier een skigebied.

De volgende dag maak in een mooie wandeling door het natuurpark Parque Provincial Aconcagua. Eenmooie wandeling van 6 km brengt mij naar eenpunt met uitzichtt op de piek van Aconcagua. Deze piek is 6.962m hoog en is op de Himalaya na de hoogste van de wereld. Dit is dus weereen en al genieten van de omgeving maar wel een pittige wandeling. In de namiddag ga ik per auto naar de Cristo Redentor, een christusbeeld. Tegen betaling rijdt een medewerker van een ander hostelmij erheen.Het is wel duurder dan openbaar vervoer, maar dan wel expliciet voor mij en een andere backpackster uit Spanje. Het is een veel kleinere versie dan die in Brazilië maar hier welop een hoogte van 4000 meter. En koud daarboven. Brrrr!!! Maar een prachtig uitzicht overhet Andesgebergte.We drinken daar op de top lekkere warme chocolademelk. ´s Avonds zit ik voor de gezelligheid in dat andere hostel met watmensen van daar. Ze vragen waar ik vandaan kom, Nederland dus. Ik leg uit dat ik in een heel klein land woon vergeleken met Argentinië. Slechts 400 km in lengte, dus ik maak er nog een grapje over: ´Geef niet te veel gas, anders mis je het nog

De volgende dag vertrek ik alweer terug naar Mendoza. Ik bezoek nog wel snel een begraafplaatsje waar veel verongelukte bergbeklimmers liggen begraven. Triest, maar wel het risico van de sport.

Het was hier inderdaad even een must om heen te gaan volgens de reisgidsen.