Semana Santa in Antigua

Vanaf half 8 is het ontbijt. Omdat mijn kamertje aan de eetkamer grenst hoor ik al wat mensen aan tafel schuiven en praten. Wat onwennig nog wacht ik nog maar even af. Wanneer ik geen geluiden meer hoor, kom ik mijn kamertje uit. Sylvia serveert me mijn 1e ontbijt hier, pannekoeken met zoete broodjes. Even later schuiven Rob en Marloes ook aan. Ze zijn net als bijna alle andere bewoners hier uit Nederland en ook pas een paar dagen geleden hier aangekomen. Ze gaan na de Paasweek eerst 5 weken op rondreis en komen dan hier weer terug om vrijwilligerswerk te doen. Ik heb volgende week eerst nog Spaanse les en ben dan ook van plan eerst door Guatemala rond te reizen voor een weekje of 3 alvorens hier op een van de vele projecten te gaan meehelpen. Tegen de middag komt Margot terug van haar Spaanse les en vraagt of we mee willen naar haar project in een nabij gelegen dorpje San Mateo. Ja, dat is natuurlijk wel leuk om te zien hoe dat er aan toe gaat. Het is een naschoolse opvang voor kinderen tot 13 jaar. Ze zijn druk bezig met bloemetjes te rangschikken voor de optocht die om 17:00 uur gaat beginnen. Met de geplukte bloemetjes en het gras maken ze op de straat een mooi ´bloementapijt´, hier alfombras genaamd. Het gaat allemaal koeteldekoet dus wij helpen ze een beetje mee. Verderop in de straat zijn tieners bezig met wat professionelere afrombas. Het ziet er erg mooi uit. Om 17:00 uur begint dan de optocht van Guatemalateken gekleed in christelijke gewaden en soldatenkledij met een fanfare erachteraan voor de muziek. Ze dragen een heel zwaar plateau met beelden van Jezus en Maria erop die de laatste dagen uitbeelden van Zijn lijdensweg. De optochten heten hier de processies. Dit is dus het Semana Santa gebeuren in Guatemala. Omdat dit een heel klein dorpje is, zijn hier geen toeristen, alleen de vrijwilligers zijn de enige toeschouwers van buiten af. Om half 7 komt de stoet door ´ons´ straatje. Alle bloementapijten/alfombras worden stuk gelopen. Zonde. Maar morgen begint dit hele proces weer opnieuw, op alle dagen tot 1e Paasdag aan toe. Het is wel een raar gezicht om mensen van hier zo´n christelijk feest te zien vieren. Dit komt door de Spaanse overheersing van vroeger. Maar op de een of andere manier klopt dit niet. Hun oorspronkelijke geloof zou beter in het plaatje passen heb ik het idee.

De dagen tot en met Pasen zijn in Antigua gevuld met voorbij komende processies. Er zijn er soms wel 4 tegelijk door de hele stad. En dit trekt erg veel toeristen aan. Overal is het heel druk. En volgens de regels van fatsoen behoor je netjes aan de kant te blijven staan. Maar uiteraard zijn er van die toeristen die midden in de stoet gaan staan om zo foto´s te nemen. Een erg dom gezicht is dat. In het gastgezin ontmoet ik ondertussen ook de andere vaste bewoners. Naast Rob en Marloes en Margot wonen hier ook Karen en Francesca voor een aantal maanden. Francesca is de enige die niet uit Nederland is, maar uit Italië. Dus er wordt veel Nederlands gesproken, maar gelukkig spreken we met het gastgezin in het Spaans. Sylvia en Rolando hebben 3 kinderen: Alejandra van 7, Sofia van 5 en David van 2. Een gezellig en drukke bedoening.

Eindelijk in Guatemala!

Om 06.00 uur loop ik naar het plein in Cuzco voor een taxi naar het vliegveld. Nu is het toch wel makkelijk dat er zoveel taxi´s zijn. Normaal gesproken word je gek van ze. Ik ben mooi op tijd voor het inchecken. En wat blijkt nu weer. Is de hele vlucht geannuleerd. Ik wordt automatisch op de vlucht van kwart over 9 gezet. Geen probleem hoor, maar ik had mooi nog even langer kunnen slapen na deze dagen van elke ochtend erg vroeg op. Ik loop het vliegveld af en eet in een nabij gelegen eettentje een heerlijk Amerikaans ontbijt voor weinig geld. Om 09:15uur zit ik weer netjes in het vliegtuig. Ik ben zo moe, nog voor het opstijgen val ik in slaap. Ik merkhet hele opstijgen nieteensmeer, want op een gegeven moment wordt ik wakkergemaakt voor een snack en vliegen we dus alhoog in de lucht.Ha ha, en ik vond het nog wel zo frapant dateen vriendin van medestijds tijdens de vlucht van Costa Rica naar Nederland ook meteen in slaap viel. Heb ik het nu zelf ook voor elkaar.

Weer met een ruim uurtje sta ik op hetvoor mij o zovertrouwde vliegveld in Lima. Ja daar komen de taxi mannetjes weer. Argggg. Toch weer beleefd zeg ik nee, ik vlieg weer door. Met wat eten en emailen gaat de tijd gestaag om. Om 16:00 uur gaat mijn vlucht naar Guatemala. Deze vliegt wel eerst naar Costa Rica, waar ik moet overstappen. Het laatste stukje van Costa Rica gaat weer via Nicaragua waar zo´n beetje iedereen het vliegtuig verlaat. Ik kan blijven zitten. Met nog maar 5 andere mensen kom ik even voor 10 uur´s avonds aan op het vliegveld van Guatemala City. Hier word ik opgewacht door Danielle, een contactpersoon hier, die me samen met haar Guatemalateekse man naar Antiqua rijdt. Om 23.00 uur rijdenwe Antiqua binnen en word ik afgezet bijmijn gastgezin. Ik wordt hartelijk ontvangen door Sylvia en Rolando. Ze leggenme snel even de huisregels uit waarna ik in een kamertje voor mezelf neerplof op mijn bed. Eindelijk, ik ben in Guatemala!

Cuzco, Sacred Valley en Machu Picchu

Na een overnachting in een nabij gelegen hostel sta ik om kwart voor 8 weer op het vliegveld. Ik informeer alvast naar de eerstkomende vluchten naar Cuzco. Er is gelukkig genoeg plaats en de prijzen zijn hier een stuk goedkoper dan wat ik het reisbureau heb betaald. Om 08:15 uur krijg ik het reisbureau aan de lijn. German checkt in zijn systeem en al snel hoor ik een ´ojee´. Inderdaad een fout van hun kant dus. Ik krijg vanzelfsprekend mijn geld weer teruggestort voor deze retourvlucht. Zo dat is dan bevestigd. Ik koop snel een ticket aan de balie van Lan Peru voor de volgende vlucht van 9.30 uur. Snel nu dus weer inchecken. Ik ben nu dus een dag kwijt maar wel 83 dollar rijker omdat de vlucht nu goedkoper is. Een schrale troost. Om 9.30 uur zit ik dan eindelijk op het vliegtuig naar Cuzco.Na slechts 1,5 uur land ik alweer in Cuzco. Ik ga meteen naar het hostel dateen medewerker van het Limonhostel in B.A. me had aangeraden.Geen tijd meer te verliezen nu. Nadat ik mijn spullen in het hostel hebgedroptga ik meteen op zoek naar hetbureautje van Chanel om daar mijn ticket voor de 2 daagse tour naar Sacred Valley en Machu Picchuteboeken. DeInca trail van 4 dagen is niet haalbaar meer want op7 april vlieg ik alweer doornaar Guatemala.Het hangt nu allemaal af of er genoeg plaats is in het treintje naar het nabij gelegen plaatsje Aquas Calientes. De jonge jongen Joel beltwat heen en weer. Morgen gaat niet meer lukken, maar wel 5 en 6 april. Dat kan nog precies. Meteen reserveren maar. Op 5 april ga ik per bus naar Sacred Valley en vervolgens met het beroemde treintje naar Machu Picchu. Oef, ik kneep ´m wel even zeg.

4 april Ondertussen heb ik last gekregen van hoogteziekte. Cuzcois erg hoog gelegen en dat merk ik meteen; last van hoofdpijn, duizeligheid en geen trek in eten meer. ´s Middags ga ik mee met de city tour. Een aantal nabijgelegen Inca ruines wordt bezocht. Heel interessant allemaal. De rest van de dag maak ik mooie foto´s van Cuzco met zijn mooie koloniale gebouwen.

5 april Vandaag rijd ik in een goedgevulde bus naar Sacred Valley. Dezelfde gids als gisteren met de city tour zit op deze bus, Walter. We rijden naar de Inca ruines in deze mooie vallei en bezoeken ook nog een marktje. Walter vertelt vol trots over de Inca geschiedenis. Zijn opa was ook Inca. We eindigen in het plaatsje Ollantaytambo. Van hieruit reis ik verder met het treintje naar het plaatsje Aquas Calientes dichtbij Machu Picchu. Hier overnacht ik in een hostel vlakbij het busstation.

6 april Vanmorgen vroeg om half 6 sta ik alweer op het busstationnetje voor de bus naar Machu Picchu. Er staan heel veel andere reizigers. Gelukkig zijn ze hier goed op ingespeeld want er komen veel bussen aan rijden. Om 6.00 zit ik in de bus. Met een half uurtje sta ik bij de entree van het park. Snel loop ik door het park naar de entree van Wayna Picchu om een stempel te halen, want er mogen per dag maar 400 mensen naar het uitkijkpunt bovenop deze berg. Er staat alweer een lange rij. Net als ik er bijna ben komt daar een jongen aangelopen die ik in Argentinië sprak op de top van het uitkijkpunt van mijn 3e wandeling in El Chalten. Nou hallo jij hier ook? Dat is wel heel toevallig, dat we elkaar nu in een heel ander landweer treffen. Hij zegt datik maar snel in de rij moet gaan staan, want het gaat snel nu. Ik heb uiteindelijk nummer 342, dus net op tijd weer. Vervolgens loop ik weer terug naar de ingang van het park omdat om 08.00 uur de rondleiding met gids begint. In 2 uur tijd leidt een man ons rond door Machu Picchu. Veel van de Inca geschiedenis hier weten ze niet, omdat er geen documenten zijn gevonden. Vanuit archeologisch oogpunt is er wel veel te verklaren hoe ze hier geleefd moeten hebben. En dan zijn er natuurlijk nog de mythes. Na de tour klim ik via de natuurlijke traptreden omhoog naar het uitkijkpunt van Wayna Picchu. Na een hele klim van 45 minuten is daar het mooie uitzicht van boven af over de Machu Picchu ruines. En meteen loop ik doorover een stukje Inca Trail naarhet Sungate uitkijkpunt.Ook hier weer een prachtigbovenaanzicht.De laatste uurtjes zit ik rustig te genieten midden in Machu Picchu vandeze mooievredige en magische omgeving. Omhalf 5 zit ik weer in het busje terug naarAquas Calientes om vervolgens weer per treintjenaar Ollantaytambo te gaan. Eenmaal daar aangekomen is het grote chaos bij de bussen naar Cuzco. Mijn bus blijkt ineens al vol te zitten. Met een andere rijd ik terug naar Cuzco. Whatever, als ik maar terugkom. Na een heel lange dag kom ik om 22.30 uur weer in Cuzco aan. Snel eet ik nog wat en herpak ik mijn tas.Daarna snel slapen, want morgenochtend vroeg vlieg ik weer teug naar Lima. Een strakke planning allemaal.

In Peru, Lima en het vliegveld

Om 18.00 uur is mijn vliegtuig vertrokken vanuit Buenos Aires naar Lima in Peru. En omdat ik weer een stukje in de tijd terug vlieg kom ik daar om 20:45 uur aan. Volgens een aardig Peruaans/ Argentijnsechtpaar naast me in het vliegtuig kan ik beter de remise taxi nemen naar een hostel. Maar eenmaal op het vliegveld in Lima blijkt die taxi wel heel duur te zijn. Van alle kanten wordt er ´Taxi taxi!´ geroepen. Ik wordt er zenuwachtig van. En omdat ik niet weet of de goedkope taxis wel veilig zijn, vraag ik aan een touroperator die mensen staat op te wachten wat wijsheid is. Volgens hem kan ik het beste met de Greentaxi gaan. De helft goedkoper, maar wel betrouwbaar. Hij regelt het ook allemaal voor me. En zo rijd ik naar eenhostel een half uurtje verderop om te overnachten. Want morgenochtend vroeg om 5:55 uur gaat mijn volgende vlucht alweer van Lima naar Cuzco.

2 april Bij het inchecken blijkt mijn plaats te zijngeannuleerd. Volgens het systeem van vliegmaatschappij LAN Peru blijkt de betaling nog niet binnen te zijn van het reisbureau. Wat!Ik kan ter plekke aan hun verkoopbalie een nieuw ticket kopen voor de vlucht van 9.30 uur en dan het geld terugvorderen van het reisbureau. Nou eerst ga ik maar eens bellen met het reisbureau of dit verhaal wel klopt. Omdat het hier 2 uur vroeger is dan in Buenos Aires en het reisbureau pas om 10:00 uur opengaat, moet ik toch nog even geduld hebben. Ondertussen ga ik maar even ontbijten hier. Gelukkig is het hier een modern vliegveld met van alles te krijgen. Om 08:00 uur plaatselijke tijd bel ik in het belcentrum op het vliegveld naar het reisbureau Oviajes.Ik krijgde voicemail, wordt in de wacht gezet en na anderhalve minuut wordt de verbinding verbroken. Raar. Gedurendede komende1,5 uur probeer ik ze te bereiken, maar het lukt niet. Ingeving! Ik bel naar hetLimonhostel in Buenos Aires, gelukkig heb ik hun visitekaartje nog. Daar wordt wel gewoon opgenomen. Ik leg ze de situatie uit en inderdaadblijkt het te kloppen dat ik ze niet te pakken kan krijgen. Het is een of andere Holy Day in Argentinië en dus zit alles dicht. Nou, dat verklaart een hoop.Maar wel ultieme pech voor mij precies op dezedag. Hoe is het toch weer mogelijk. Ik kan natuurlijk wel meteen eennieuw ticket kopen en vandaag nog naar Cuzco vliegenenze dan morgen weer bellen, maar ik wil dat niet gokken. Ik weet nog steeds niet hoe de vorkprecies in de steelzit. Dus ja, dan maar nog een nacht extra in Lima overnachten. Ondertussen loop ik heel wat heen en weer op het vliegveld en telkenskomen die taximannetjes weer aanlopen met hun ´taxitaxi´ geroep. Zien ze dan nog niet dat ik hier ondertussen al woon!

Terug in Buenos Aires, veel geregel en gedoe

Op een heel klein vliegveld in Ushuaia staat mijn vliegtuig voor de terugvlucht naar Buenos Aires. Tijdens de vlucht worden 2 mensen onwel. Gelukkig zit er een dokter naast me in het vliegtuig en die kan meteen aan het werk. In een warm Buenos Aires kom ik nu op het nationale vliegveld aan. Ik ga naar de wijk San Telmo, omdat ik daar mooi dichtbij het centrum zit en het is hier nog hetBuenos Aires van vroeger. Dus 2 vliegen in 1 klap. De eerste nacht slaap ikin het hostel America del Sur, een zusje van het hostel in Calafate. Maar het doet meer denken aan een hotel dan aan een gezellig hostel. Dus de volgende dag verhuis ik snel naarhet verderop gelegen Limonhostel. Veel gezelliger hier.

De komende dagen moet ik gaanuitzoeken en regelenwat mijn volgende reisbestemming zal zijn.Uiteindelijk vlieg ik naar Guatemala, mijn eindbestemming, maarvliegmaatschappij TACA vliegt eerst op Lima. Dus een mooie kans om eenpaar dagen in Peru de Machu Picchu te bezoeken. Ik wil voor de Paasdagen in Guatemala zijn, omdat daar dit feest op een heel bijzondere manierwordt gevierd. Dus ik heb net genoeg tijd om ook Peru ertussen te plakken. In eerste instantiedoe ik prijsopgaven bij World Ticket Centre inAmsterdam, omdat ik daar almijn ticketsheb geboekt. Maar die prijzen zijnbest nog welpittig. Ook via Cheap Tickets.nl zijn devluchten bijna even duur. Op zaterdagkrijg ik een folder onder ogen in het hostel van een reisbureau hier vlakbijin Buenos Aires. Zij verkopen goedkope tickets speciaal voor backpackers. Helaaszijn zepas maandag weer open. Waarom zie ik dit nupas?A fijn, maandagmaar even langs. De restvan deze dagen doe ik lekkerrustig aan. Het isook warm, dus dan moet je ook wel. Ik heb leuk contact met de rest van de jongelui in dit hostel. Chanel, een Engels meisje,geeft me al tips waar ik de Machu Picchu trip het beste kan boeken in Peru.

Maandag ga ik dan langs het kantoor van Oviajes. Het is in een heel drukke buurt. De man aldaar zoekt voor mij de goedkoopstevluchten uit. Het is natuurlijk best kort dag allemaal. De´directe´ vlucht van Buenos Aires naar Guatemala (via Lima dus) blijkt ruim 200 Euro goedkoper te zijn dan de tickets inNederland. Zo dat scheelt nogal een slok op een borrel!Maar debinnenlandse retourvlucht Lima-Cuzco in Peru is niet meer erg goedkoop te krijgen. Jammer. Eerst moet ik nog even checken of de aankomsttijd in Guatemala om 22.10 uur geen probleem isom afgehaaldte kunnen worden van het vliegveld.Dus ik stuur snel een email naarde tussenpersoon.Het blijkt geen probleem te zijn. De volgende dag ga ik weer terug naar Oviajes. De goedkoopste combinatievlucht vertrekt morgen al om 18.00 uur. Noumeteen boeken danmaar. Betalen via creditcard is altijd het makkelijkst,maar bij verificatiewordt deze geweigerd.Huh,wat raar. Na herhaaldelijkproberen lukt het nog niet. Nou ik weer snel terug naar het hostel om mijn gewone bankpasjes op te halen. A fijn, ik het gehele bedrag pinnen bij een Spaanse bank aande overkant van het reisbureau. En omdat je in Argentinië maar 300 pesos pertransactie kan pinnen (75 Euro),moet ik heel wat keren pinnen. Uiteindelijk is hettoch allemaal gelukt en heb ik mijne-tickets in de hand voor mijn volgende reisdoel.Wat een gedoe weer.

De volgende dag, 1 april, wil ik nog even ´snel´ al mijnfoto´s van mijn reis tot nu toe op een dvd branden en naar Nederland versturen. Dat even snel kon ik dusookalweer vergeten.Dvd kopen en branden ging makkelijk, maar bij het postkantoor bleek ik niet genoeg geldbij me te hebben. Kon ik dusweer terug naar het hostel voor meer geld. Kom ik vervolgensweer op het postkantoor, blijkt het nu wel goedkoper. Had dat vrouwtje express post gerekend, waar ik niet om gevraagd had. Had ik achteraf dus wel genoeg geld bij me.Het gaat allemaal wel traagzo. Nou de ochtendwas dus ondertussen alweer om. Nog even snel mijn spullen inpakken en een laatste Argentijnse steak verorberen endanis hetalweer tijd om naar het vliegveld te vertrekken.Vaarwel ´my beloved Argentina´!

Expeditie Antartica

Vandaag isde grote dag. Samen met de Belg Wim, die opdezelfde boot als ik meegaat, loop iknaar dehaven toe waar ´ons´ schip klaar ligt voor vertrek. Van het boekingskantoor hebben we laarzen, een regenbroek en een winterjas meegekregen, dus datisgoed geregeld. Na 2 controles arriveren we op de pier metgrote slagschepen.Ik hebnu toch wel een spannend en enthousiast gevoel a la Titanic. Wow! We worden bij ons schip de´Multanovsky´ hartelijk ontvangen.Als iedereen eenmaal aan dek is, krijgen we een welkomstpraatje door deexpeditieleider Troels uit Denemarken. Hij stelt ons voor aan alle stafleden die ons gedurende deze trip gaan begeleiden: Daniella uit Argentinië die hetbinnengebeuren verzorgt, en de 3 die ons buiten gaan begeleiden tijdens de landings op Antartica, Cecilia uit Zweden, Anjali uit Nieuw-Zeeland en Jorgen uit Denemarken. De ´crew´van het schip bestaat uit 21 man, is Russisch en zorgt ervoor dat het schip de goede richting uit vaart. 48 mensen hebben deze trip geboekt waarvan ruim de helft uit Amerika afkomstig is en gepensioneerd. De rest is afkomstig uit Nederland, België, Frankrijk, Duitsland,Canada en Guatemala. Van alle mensen zijn er 10 backpacker zoals ik. Ik blijk net als Wim mazzel te hebben. We hebben allebei een kamer/cabine helemaal voor onszelf. Het schip begint ondertussen te varen. Eerst nog op rustig water door het Beaglekanaal, maar al snel raken we op open water. En dat merk je meteen. Het schip schommelt heen en weer.

Dag 2 en 3 De komende 2 dagen varen we op open water over de Drake Passage. Dit stukje oceaan staat bekend om z´n heftige golven. De meeste mensen worden hier zeeziek. En dat klopt wel want tijdens het eten, we krijgen 3 keer per dag heerlijk te eten, zit op een gegeven moment nog maar een kwart van alle mensen aan tafel. De rest ligt ziek in bed. Ik heber gelukkig niet te veel last van, komt vast door mijn Volendamse roots. Alleen is het slapen ´s nachts wel lastig door het erge geschommel.Ikga in mijn bedstee behoorlijk heen en weer. Dus overdag slaap ik ook veel tussen de bedrijven door. De dagen worden namelijk gevuld met lezingen over Antartica; over de geschiedenis vanexpedities en overde fauna en flora.Elkeochtend wordenwe voor het ontbijt wakker gemaakt door Troels. Over de intercom hoor je dan: ´Goodmorning everybody, goodmorning!Today is March 15 and weare going to do this and this....

Dag 4 Vandaagraken we eindelijk in rustig vaarwater. We varen nu langsde eilanden van Antartica enzullen op een paar ervangaan ´landen´ de komende dagen. Vandaag zetten we voet aan wal op King George Island. Per Zodiac bootjes worden we van het grote schip naar het eiland gevaren. Hier is nog geen ijs en sneeuw te zien, maar het is hier bruin en droog. Wel zien we hier al pinguins en zeehonden. Ik dacht altijd datdie zeehondjes zo lief waren, maar niets is minder waar. Het zijnagressieve beestjes die naar je toekomen en met hun macho gedrag je proberen uit te dagen. En dan moet je vooral niet wegrennen, maar gewoon blijven staan en naar ze schreeuwen of te wel ze overbluffen. Dan haken ze vanzelf weer af. Ga je rennen, dan komen ze achter je aan gerend. En ze zijn sneller dan je denkt. Op dit eiland zien we ook grote onderzoeksstations uit verschillende landen van de wereld. Onder het mom van onderzoek zitten hier dus veel landen vertegenwoordigd voor alser in de toekomst diverse grondstoffenkunnen worden gewonnen (olie). Ja ja! Maar de komende 50 jaar zal hier niets gebeuren want Chili en Argentinië hebben dit bepaald. En daar waar wij toeristenvanzelfsprekend absoluut geen troep mogen achterlaten (ook niet plassen hier), zie je op de grond allerlei vuil rond zwerven. Van die lui van de onderzoeksstations dus. Zeruimen het dus niet op.Maar hallo, er is hier geen gemeentedienst die je troep achter je kontkomt oprapen hoor!Daar kan ik me dus erg boos over maken. Wat wel weer leuk is, is dat er hier een heel klein kerkje van een paar vierkante meter staat en een postkantoor. Hier laat ik een stempel van Antartica in mijn paspoort zetten en stuur ik vanuit hier een kaartje naar mijn vader en moeder. We maken net zoals de komende dagen grote wandelingen over de eilanden, want dit is een Antartica toer inclusief wandelingen. Dacht ik dus dat ik was uitgewandeld.

Dag 5 Joehoe, we varen door de Antartic Sound en zien eindelijk grote ijsbergen op/in het water. Wow wat mooi! Dit is dan het echte Antartica wat je je er ook van voorstelt van te voren. We maken dus wederomeen mooie grote wandeling over het vulkanisch gebergte hier op het eiland, lopen over een gletsjer en langs een lang mooi strand. Een man uit Guatemala is gesponsord hier gekomen en maakt foto´s van de Guatemalateekse vlag. Grappig want daar ga ik ook nog naartoe. Ook hier weer veel zeehonden op het strand en sommige erg agressief. De Guatemalateek Vinicio weert er eentje erg goed af. En ik scheet zowat in mijn broek. Elke dag hebben we 2 landingen op verschillende plekken. ´s Middags na de lunch gaan we naar een ander eiland met nog meer en mooiere ijsblokken in het water. Wat een prachtige natuur! Ook hier weer veel pinguins en zeehonden te zien. Op de terugweg naar het schip varen we per zodiacstussen de prachtige ijsformatiesdoor.Een en al genieten! En natuurlijk heel veel mooie foto´s maken.

Dag 6 Vandaag hebben we een landing op een eilandje met2 kleine geizers op het strand. We wandelen over vulkanisch gebergtenaar de overkant van het eiland englijden af en toe een beetje weg. Aan de overkant zien we een hele grote pinguin kolonie. Ze zijn druk bezig met hun steentjes te verplaatsen naar hun nestjes. En ook de pinguins glijden van de berg af. Een erg grappig gezicht. En in de verte in de zee zien we zelfs een paar walvissen! Hun staart en rug met spuitende water is goed te zien. Heel bijzonder. In de middag bezichtigen we weer een ander strand. Hier zijn veel restanten te zien van stations van 50 jaar geleden. En er liggen hier zelfs 2 mensen begraven.

Dag 7 In de ochtend hebben we een heel korte landing van 1,5 uur. Het is bar en boos weer met veel wind en sneeuw. Zelfs de pinguins zoeken beschutting. ´s Middags klaart het op en landen we officieel op het grote continent van Antartica. Het is alsof we in een schilderij staan, zo´n mooi decor. Van de gletsjer vallen af en toe grote brokken met veel kabaalnet als in Calafate. Hier mogen degenen die het willen gaan zwemmen. Omdat dat natuurlijk wel heel bijzonder is, zoveel mensen zullen dat hier niet gedaan hebben, waag ik toch ook maar een duik in het ijs en ijs koude water. Binnen 3 minuten sta ik weer op het droge. Het valt wel mee met de kou, alleen in mijn voeten heb ik geen gevoel meer. Verkrampt loop ik weer terug naar mijn hoopje kleren om me er weer snel inte hijsen. ´s Avonds hebben we op het dek een BBQ. We zien nu ook wat leden van de Russische crew. Er is 1 man met enorm grote handen, hij lijkt een beetje op Shrek. Er wordt heerlijk gegeten en veel gedronken. Een gezellig feestje. Maar na een tijdje moeten we naar binnen want er steekt een harde wind op. Dit is het voorteken van een naderende storm. We moeten helaas een dag eerder dag gepland terugvarenom op tijd weer in Ushuaia aan te komen. Heel erg jammer, want er stond ons een heel mooie dag te wachten morgen.Erg balen dus.

Dag 8, 9 en 10 Inderdaad eenmaal weer op de open oceaan staat er een stormachtige wind. De bemanning is zelfs trots dat hun schip dit gaat meemaken. Wij zijn iets minder enthousiast. Zelfs ik ben nueen beetjezeeziek. Dus ja, nog minder mensen dan op de heenweg zie je nog tijdens het eten. Even volhouden allemaal dus. Maar het is wel weer een heel mooi gezicht om de hoge golven te zien kletsen tegen het schip. Het levert mooie plaatjes op. Ook dit hoort erbij bij het echte zeemansleven.

Dag 11 Na onze laatste ´goodmorning goodmorning´, die ga ik echt missen, eten we ons laatste ontbijtje vandaag. We hebben inderdaad door de storm veel meer tijd nodig gehad om terug te varen en komen precies volgens planningweer in Ushuaia aan. Om 09.00 uur zetten we voet aan wal. Iedereen neemt weer afscheid van elkaar, snik snik. De meesten vliegen dezelfde dag alweer terug naar huis. Het was een fantastische trip. Zoals ze in het Engels zo mooi zeggen: ´I would not have missed it for the world´. Samen met Wim loop ik weer terug naar ons hostel. Wat is het ineens rustig overal! Het lijkt wel uitgestorven. We zitten nu letterlijk aan het einde van het toeristenseizoen. De rest van de dag doe ik nog wat kleine inkopen voor de rest van mijn trip en ´s avonds spreken we nog met een paar mensen van de boot af in een Ierse pub. Gezellig. Morgen vlieg ik weer terugnaar Buenos Aires. Mijn rondreis in Argentinië zit er dan op. Eenraar idee.

Het zuidelijkste puntje in Argentinië

Om 09.00 uur vertrek ik per bus naar Ushuaia. Ik zit gezellig naast Anke. De grensovergang van Chili naar Argentinië gaat nu lekker snel. Bij de grensovergang geef ik mijn laatste Chileense pesos nog uit aan een mega hamburger. Al na 10 uur rijden (ik had 12 uur verwacht) komen we in een zonnig en ´warm´ Ushuaia aan. We hadden het hier veel kouder verwacht in het zuidelijkste stadje van Argentinië. Ik ga naar hetzelfde hostel als Anke, ´Yakush´, wel zo gemakkelijk weer. In het hostel zit ook de Belgische Wim die Anke van al eerder kent van haar reis. Ook toevallig dat ze elkaar weer tegenkomen.

De volgende dag maken we een grote wandeling door Ushuaia. Toch nieuwsgierig geworden door de verhalen van Miriam, informeer ik naar de last-minute plekken op de boten naar Antartica. Ushuaia is namelijk de uitvalsbasis voor alle boten naar Antartica. De Marco Polo, waarmee Miriam in december naar Antartica is geweest, vaart niet meer helaas. Het is het einde van het seizoen en het ijs op het water begint weer te groeien, dus er gaan alleen nog ´kleinere´ boten heen. Voor de helft van de normale prijs kun je per lastminute nog mee. Maar het blijft veel geld. Ik weet het nog niet. Wim heeft al wel geboekt.

3e dag. Vandaag sta ik vroeg op, om samen met Anke en Wim een mooie wandeling te maken in het nationale park ´Tierra del Fuego´. We willen er voor 08.00 uur zijn, want dan hoef je geen entreegeld te betalen is ons gezegd. We moeten dan wel eerst een uur lopen naar het begin van de wandeltrail naar ´Cerro Guanaco´, want de taxi mag voor openingstijd niet zo ver heenrijden nog. Gelukkig is het een vlakke weg erheen. Maar vanaf het beginpunt van de trail gaat het vervolgens meten steil omhoog. We lopen alledrie hetzelfde gestage tempo gelukkig. Toch zijn we na 3 uur (ipv 4!) na bos, drassige weiden, blubber en een laatste steile klim, boven op de top. Het is er wederom weer winderig en koud. Maar wel weer een heel mooi uitzicht. Even snel wat eten en dan gauw weer naar beneden. Zo, hè hè, dat is dan mijn laatste bergwandeling geweest! Bij de uitgang is er juist vandaag controle. Mogen we alsnog de entree betalen. Waren we toch verkeerd geinformeerd. Da´s balen!

4e dag. Vandaag toch weer even langs wat boekingskantoortjes om te kijken voor de lastminutes naar Antartica. Nog steeds dezelfde prijzen. In de gastboeken lees ik lyrische verhalen over de boottrips naar Antartica: ´Met niets te vergelijken, mooiste plek op aarde´! Nou ben ik daar wel wat nuchterder in, want er zijn heel veel mooie plekken op aarde, dus je moet niet dingen met elkaar gaan vergelijken mijns inziens. Maar goed, feit is wel dat ik nu heel dichtbij ben, en als ik het wil zien, dan is nu het moment. Een Franse jongen die ik uit Calafate ken is net terug van Antartica en ook hij is er heel enthousiast over. Oké, ik boek! Niet te lang meer over nadenken. In het hostel zijn heel wat mensen jaloers en zelfs nog enthousiaster dan ikzelf ben. Ik ben nog steeds wat blanco, eerst zien en dan oordelen. En het voelt ook wat dubbel, want om zo´n uniek onaangetast stuk natuur te behouden, moeten er juist geen mensen heen gaan vind ik ook tegelijkertijd. Meteen hierna heb ik mijn vliegticket naar Buenos Aires verzet naar 25 maart, want morgen ga ik voor 11 dagen de oceaan op, op weg naar Antartica......

Pinguins en vlooien

Vandaag weer eindelijk verder naar de volgende bestemming: Punta Arenas. Slechts 3 uurtjes rijden per bus, dus dat valt weer mee. Hier zit ook een hostel genaamd Erratic Rock, het ´zusje´ van Puerto Natales. Samen met de jonge Groningse Anke vind ik de weg ernaartoe snel. Dit is meer een hostel bij iemand thuis: 1 verdieping met 1 groepsslaapkamer en 1 tweepersoonskamer. De eigenaar is duidelijk een Bob Marley fan, hij heeft hetzelfde kapsel en is heel relaxed en aardig. Hij heeft een vrouw met klein kindje. Het doet hier erg familiair aan. Leuk. Hij raadt mij aan om meteen dezelfde middag de pinguin toer te doen, want het is nu mooi weer. Maar na een nacht op de bank slapen, ben ik toch wat gebroken. Ondanks dat zit ik om 16.00 uur op de pont naar Magdalena eiland, het pinguineiland. De vaart duurt 2 uur. Een uur lang mogen we op het eiland rondlopen tussen de duizenden ´Magdalena´ pinguins. Wat een grappige beestjes, vooral als ze lopen te waggelen. De toerleidster zegt ons op te schieten voor de ferry terug. Wat een zenuwpees, tranquila, tranguila, we zijn hier in Zuid Amerika en niet in Europa! Om 21.00 uur ben ik weer terug in het hostel. Anke gaat de volgende dag mee met een tour naar de pinguins en zeeleeuwen. In het restaurantje La Luna smaakt het eten me erg goed en drink ik het officiele drankje van Chili, Pisco Sour. Lekker hoor!

Gisteravond arriveerde er een jong Engels stelletje die ik eerder sprak in het hostel in P. Natales. Ze hadden toen al last van bedvlooien en die hebben ze gezellig meegenomen. En ja die zijn vannacht vrolijk overgesprongen naar mijn bed. Ik heb al een paar jeukbulten, maar ik probeer er maar niet aan te komen, want dan wordt het erger. Het Engelse stelletje krabt wel, dus die zitten nu helemaal onder. De eigenaar is nu veel minder relaxed. Hij is druk bezig de bedden uit te kloppen. Ja, dit is echt een ramp voor hem. Vandaag maak ik een rondwandeling door Punta Arenas. Ze hebben hier net zo´n kerkhof als in Buenos Aires met grafhuisjes. In het restaurant La Lanu drink ik nog een laatste Pisco Sour. Ik krijg er een van het huis, want morgen vertrek ik weer terug naar Argentinië.