Chichicastenango
Vanuit het rustige Lake Atitlan reis ik per chickenbus verder naar het drukke Chichicastenango. Een andere keus had ik niet, want de mini-schuttelbusjes reden niet in de middag. Chickenbussen zijn van die oude schoolbussen uit de Verenigde Staten, waar op een bankje gemaakt voor 2 kinderen meestal 3 volwassenen zitten gepropt. En dat zit best krap, want de Guatemalateken zijn nu niet bepaald het slankste volk dat er is. En ze heten chickenbussen, omdat er van alles aan spullen en dieren in wordt vervoerd. Nu moet ik zeggen dat ik tot op heden nog geen enkele kip heb gezien in deze bussen. Onderweg moet ik 1 keer overstappen, en dat gaat eigenlijk heel makkelijk. Ik heb nog niet eens een stap uit de bus gezet, of er komt al een mannetje aangerend om m´n tas naar de volgende bus te dragen. Wat een service.
De volgende dag is het donderdag en dus de bekende marktdag. Het hele centrum is gevuld met marktkraampjes, een kleurrijk geheel. Op de markt wordt je van alle kanten koopwaar aangeboden. In heel veel stalletjes verkopen ze hetzelfde, grote concurrentie hier dus. Ik koop er zo´n typisch Guatemalateeks gekleurd kleed. Je moet hier altijd afdingen, want ze vragen soms wel het drievoudige van de targetprijs. Veel Amerikaanse toeristen doen dit niet, dus er wordt hier best veel verdiend door de marktlui. Helaas de mensen die de spullen hebben gemaakt verdienen er meestal niet veel aan. De marktlui kopen de spullen goedkoop in en verkopen ze met veel winst aan de toeristen. En voor de toeristen is het dan nog steeds spot goedkoop. Wat dat betreft is het beter om fairtrade spullen te kopen waarbij de makers ook een goede prijs ontvangen.
Lago de Atitlan
Per minibusje reis ik binnen 2,5 uur naar het eerste plaatsje aan het meer van Atitlan, Panajachel. Vanaf nu zijn de ritjes gelukkig niet meer zo lang. Dit meer is eigenlijk een grote vulkaankrater omgeven door vulkanen. In Panajachel is niet echt veel te doen, behalve rondstruinen door de lange marktstraat. Ik begin nu langzamerhand wel wat kleine souvenirs te kopen. Vooral sieraden en tassen. Ik heb echt zo´n tassentik. Mijn kast lig thuis al helemaal vol en het gaat vaak meer om de heb dan het gebruik. Ook koop ik hier van die landenvlaggetjes die je op je tas kunt vaststikken. Van alle landen in Amerika waar ik tot nu toe ben geweest. En dat zijn er meer dan ik dacht: Cuba, Costa Rica, Brazilië, Argentinië, Chili, Peru en Guatemala. Ik ben ondertussen ook nodig aan een kapper toe, mijn haar zit voor geen meter meer. Voor slechts 25 Quetzales laat ik mijn haar een beetje bijknippen door een plaatselijke kapper. Dat is omgerekend nog minder dan Euro 2,50.
De volgende dag vaar ik per lancha bootje naar het volgende plaatsje aan het meer, Santa Cruz. Je moet hier trouwens je niet laten beduvelen met de prijs. Ze vragen hier uiteraard het dubbele van wat de lokale bevolking betaalt, maar als je niet oplet betaal je het 5-voudige. Nu gaat het niet eens om veel geld (50 cent versus 1 euro of dus in het ergste geval 2,50 euro), maar het gaat wel om het principe. In Santa Cruz kom ik Karen en Sjors weer tegen van het Nederlandse vrijwilligersclubje in Antigua. Ze zijn hier gezellig voor een weekendje. Ik heb het wel zo uitgekiend dat ik hier vanavond ben. Want zaterdagavond is het de beroemde BBQ- en verkleedavond hier in het enige hostel. En dat betekent dat de mannen als vrouw vekleed gaan de de vrouwen als man. Erg grappig. Maar ´de mannen als vrouw´ blijft toch nog het allerleukst om te zien. Uiteraard zijn hier ook foto´s van genomen...
Dag 3 vaar ik door naar San Marcos, weer zo´n klein oord. Het is hier erg rustig, je kunt hier meditatiecursussen volgen gedurende een maand lang. Ahum, niet echt iets voor mij. Ik loop hier lekker een dagje rond en laat mij het gezonde eten hier erg goed smaken.
Dag 4 en 5, San Pedro, het goedkoopste stekkie aan het meer. Vandaar ook erg populair onder de Israelische reizigers. Volgens de verhalen moet het hier heel leuk zijn. Maar ik denk dat dat voornamelijk komt door de marihuana die je hier makkelijk kunt kopen. Ook hier is het vrij rustig, je kunt wel merken dat deze maand een van de rustigste is in het seizoen. De volgende dag vaar ik vanuit hier naar Santiago Atitlan om er Maximon te bezoeken. Dit is een pop die de Maya bevolking heeft aangekleed met een jas, hoed en veel stropdassen om. Hij ´rookt´een sigaar en krijgt rum te drinken. Deze afgod wordt serieus aanbeden en mensen brengen hem offers (geld) voor een goede toekomst. Heel apart om te zien.
Livingston, the Caribbean van Guatemala
Per bootje worden we vandaag over het laatste en mooiste stukje rivier naar het plaatsje Livingston gevaren. Hier scheiden onze wegen, want Mark en Silvia reizen morgenochtend meteen weer door naar Honduras en ik verblijf hier een paar daagjes in het goedkope en mooie hostel, het Africa hotel. Een heel toepasselijke naam, want er wonen hier voornamelijk mensen van Afrikaanse afkomst. Een heel andere cultuur hier dan in de rest van Guatemala. Het is hier ook Afrikaans warm, ik zweet me te pletter, maar ja ik zit hier natuurlijk ook aan de Caraïbische kust. Hier merk je het regenseizoen ook meteen. ´s Ochtends is het prachtig weer en na 14-en komt het ineens met bakken uit de lucht vallen. Mijn portemonnaie is bijna leeg dus ik wil hier wat geld gaan pinnen. Blijkt hier maar 1 pinautomaat te zijn. En dat is zo´n 5B kreng die de Nederlandse bankpasjes niet accepteert. Big problem! Maar zoals dat met reizen wel vaker gebeurt, lossen de dingen zich soms vanzelf magischerwijs op. Ik loop namelijk niet veel later de 2 Nederlandse meisjes weer tegen het lijf, van de rit naar Rio Dulce. En zij kunnen me wat geld lenen voor de komende dagen. Zodra ik weer terug ben in Antigua, zal ik het geld meteen weer terugstorten op hun bankrekening. Mijn redding in nood, oef!
De volgende dag vaar ik naar playa Blanca, het enige stukje witte strand in Guatemala. Belize hoorde vroeger ook bij Guatemala maar dat hebben ze toen verkocht aan de Engelsen. Vandaar dat er in Guatemala bijna geen witte stranden zijn. Ik ben er maar met 3 andere toeristen, dus heerlijk rustig hier. De hele ochtend lig ik heerlijk onder de palmbomen te luieren en te genieten. Net voor de regen begint ben ik weer terug in Livingston.
Op dag 3 loop ik rustig wat door Livingston heen. Wat me wel opvalt, is dat iedereen hier zo langzaam en sloom loopt. Maar ja, ikzelf ook, komt door die hitte. ´s Avonds zit ik gezellig met wat andere backpackers in een cultureel centrum vlakbij mijn hostel.
De volgende dag reis ik voor een pitstop weer even terug naar Antigua. Dit keer met een mooie grote bus, een stuk aangenamer dan die kleine minibusjes. In Antigua ben ik maar anderhalve dag om mijn wasje te doen, mijn email bij te werken en natuurlijk het geld van de 2 Nederlandse meiden weer over te maken. Het voelt wel ineens als een cultuur shock, zo veel anders hier dan in de rest van Guatemala. Alsof je in een soort Disneyland komt, veel te mooi en te rijk.
Rio Dulce, beestjes...
Vandaag vertrek ik en ook het Zwitserse stel naar Rio Dulce. En we hebben mazzel, want we kunnen mee rijden in het busje van een andere Zwitser. Ook 2 andere Nederlandse meiden liften gezellig mee. Van de 2 meiden verneem ik dat ook zij buikloop hadden opgelopen in Flores. We denken dat het aan de zuivelproducten heeft gelegen, want met de continue electriciteitsuitval bederft dat het snelst. Binnen 1,5 uur rijden zijn we al in Rio Dulce. Samen met Sylvia en Mark vaar ik per lancha (bootje) naar een klein hotel aan de rivier. We zijn de enige gasten daar en worden hartelijk ontvangen door de gastvrouw. Je merkt meteen dat je hier midden in een junglegebied zit, want er kruipt hier van alles rond: krabbetjes, schorpioenen en spinnen. Niet echt mijn favoriete dieren, maar ik overleef het wel. Maar als ik me kamergenoot tegenkom, een grote beige spin, schrik ik me dood. Gelukkig is het beestje banger voor mij dan andersom. Ik lig ´s nachts wel veilig onder een muskietennet, maar erg ontspannen lig ik toch ook weer niet. Maar het ergste zijn nog de muggen. Die zijn hier de hele dag actief, dus de hele dag door moet ik me insmeren met antimuggenspul.
Op dag 2 gaan we met kayaks over de rio Dulce varen. Een prachtige tocht van 4 uur temidden van een prachtige jungle-omgeving. Ook goed voor de armspieren, want die voel je wel na zo´n middagje kayakken. ´s Avonds doen we gezellig wat spelletjes zoals domino en kaarten. ´s Nachts begint het ineens enorm te onweren. Ik lig in het topje van het gebouw, dus ook nu weer lig ik angstig in mijn bedje. De onweerklappen en flitsen zijn heel dichtbij en blijven een uur lang door gaan. Het is hier heel erg mooi, maar ik ben blij dat ik morgen weer vertrek. Onweer en ongedierte zijn nu eenmaal niet mijn favoriete dingen.
Finca Ixobel
I keep my fingers crossed voor het ritje vandaag naar Finca Ixobel met een collectieve minibus. Dit is openbaar vervoer in een klein busje. Hetminibusje rijdt eerst over een drukke marktstraat om mensen te vergaren. Ze hebben in Guatemala namelijk geen bushaltes, dus overal langs de straat kunnen mensen opstappen.Langzaam rijdthet busjedoor de stad. Poptun, poptun!Hè hè, na een half uur zit het busje vol genoeg en gaat de vaart erin. Gassen maar, dan hoop ik dat ik dat dekomende 1,5 uur niet hoef te doen
Op dag 2maak ik met een Amerikaans meisje een wandelingnaar een mooi uitkijkpunt. Maar de wandeling blijkt letterlijk een klim te zijn. Erg steil en door de regen van de dag ervoor erg glad. Ik heb echt mijn handen nodig voor houvast. Gelukkig zijn we met 45 minuten boven. Wel een mooi uitzicht weer. De afdaling is door de gladheid nog lastiger dan de klim omhoog en ik glijd tot 2 keer aan toe goed uit en zit meteen onder de schrammen. Watben ikblijwanneer we weer beneden staan zeg. Voordemiddag heb ik een beter plan: lekker zwemmen in het meer. Het is hier echt een mooi plaatje met een barretje aan het meer. ' s Avonds wordt hier een kampvuur gemaakt en zit ik gezellig met wat anderen aan de cuba libre (rum cola) voor maar 80 eurocent per glas.
Dag 3. Vroeg op voor een toer naar de grotten met een rivier erin waarin je kunt zwemmen. De wandeling erheen is 2 uurover drassig landschap. Het Zwitserse stel dat ik eerderontmoettein Flores, Mark en Silvia,zit ook in deze groep. En nog 2 andere Tjechische stelletjes. Een van de 2 Tjechische vrouwen praat de hele toer non-stop door. Wat een kletskous, we worden er zenuwachtig van gewoon. Dus ik probeer maar zo ver mogelijk van haar vandaan te lopen. Pfff. In de grotten steekt onze gids allemaal kaarsjes aan zodat we mooi zicht hebben. Gedurende 2 uur zwemmen en klunen we door de grotten. Erg leuk. En aan het eind mogendegenen die willen en durvenvan een hoge rots het water in springen.Once in a life time, dus ik maak de sprong.
Dit waren leuke relaxte dagen hier. Maar morgen weer verder naar Rio Dulce.
Flores & Tikal
In een goed gevuld minibusje van het hostel rijd ik richting Flores. Ik dacht te hebben gelezen dat we om 14.00 uur in Flores zouden arriveren, maar uiteindelijk zijn we er pas om een uur of 5. Het is hier nog weer warmer dan in Semuc Champey, dus het eerste wat ik doe is mijn tas in het hostel dumpen, mijn bikini aan en binnen 10 minuten plons ik in het meer waaraan Flores is gelegen. Er zijn uiteraard nog meer mensen die er lekker afkoeling zoeken. Ook hier weer Argentijnen en nu drink ik zelfs een mate in het water.
De volgende dag ga ik naar het park van Tikal, waar veel Maya tempels midden in de jungle zijn te vinden. En of het nog niet warm genoeg was, hier is geen zuchtje wind. Pffff. Gelukkig heeft het hotel hier waar ik overnacht een zwembad. Plons! Om 16.00 uur koop ik een kaartje voor het park waarmee ik tot sluitingstijd vandaag in kan en welke ook morgen de hele dag geldig is. Ik loop meteen door naar Tempel 4, de hoogste tempel voor een mooie zonsondergang en een prachtig uitzicht over de jungle. ´s Nachts slaap ik dus in een hotel midden in de jungle en word ik midden in de nacht wakker van het gebrul van de apen. Het lijken wel jankende honden. De volgende ochtend om 6.00 uur sta ik alweer voor de ingang van het park. 5 Uur lang loop ik langs de meeste tempels van dit park. Erg indrukwekkend allemaal. Op sommige kun je ook omhoog lopen. Rond 11.00 uur is de hitte niet meer te harden en voel ik overal zweetdruppels lopen. Snel weer terug naar het zwembad van het hotel dus. ´s Middags ga ik met dezelfde pendelbusjes weer terug naar Flores. Ik zie 2 jongelui met een lekker ijsje voorbij lopen en ik krijg meteen ook trek in ijs. In de bekende Sarita ijswinkel koop ik een bolletje queso fesco. Zo, die smaakt goed. Mijn nieuwe favoriete ijssmaak is bij deze gevonden. Later die dag geniet ik van een pina colada aan het water voor het ultieme vakantiegevoel. Maar na een half uur beginnen mijn darmen te protesteren. Voor het eerst tijdens mijn hele reis heb ik nu last van diaree. Dit is wel onhandig zeg. Ik voel me gelukkig niet ziek, maar telkens als ik heb gegeten moet ik dus meteen naar de wc. De volgende dag heb ik een busritje in het verschiet naar Poptun. Gelukkig is deze maar 2 uurtjes, dus dat moet wel lukken hoop ik.
Lanquin & Semuc Champey
Zooo, daar ben ik dan eindelijk weer, still a live and kicking. Het laatste verhaal schreef ik op 20 april, dus de hoogste tijd voor een update. Nadat ik mijn hele history had bijgewerkt op internet sloeg de reisvermoeiheid keihard toe. Diezelfde week heb de tijd genomen om de batterij weer helemaal op te laden. Veel uitgeslapen dus, maar ondertussen wel mijn route in kaart gebracht. Het was de bedoeling dat ik ook een stukje door buurland Mexico zou reizen (Palengue en San Christobel liggen vrij dichtbij). Tot ik dus op een verjaardagsfeestje vernam dat er net de varkensgriep was uitgebroken. Ja, die vlieger ging dus nu niet meer op en heb ik meteen maar mijn reisroute weer aangepast. Op dinsdag 28 april ben ik uiteindelijk mijn rondreis door Guatemala begonnen.De eerste bestemming was Semuc Champey, bekend om z´n turquoise en smaragd-groene lagoons. Ik ben met een minitoeristenbus erheen gereden. En ik had weer eens mazzel, want er zaten ook 2 jongens uit Argentinië in het busje, dus zat ik al snel gezellig weer aan de mate. In Lanquin, het plaatsje nabij Semuc, verbleven we in een mooi hostelcomplex. Allemaal huisjes verspreid over een mooi groen terrein aan de rivier. En lekker eten daar! Helaas is ondertussen het regenseizoen aangebroken in Guatemala en dus de dag na aankomst kwam het met bakken uit de lucht vallen. Aan het einde van de middag klaarde het op en ben ik samen met een Canadees meisje naar de grotten van Lanquin gewandeld om er tegen zonsondergang de vleermuizen te aanschouwen die dan uit de grot komen vliegen. En inderdaad, een inflasie vleermuizen kwam de grot uitvliegen. Wow! We hadden geluk dat we met een groep middelbare scholieren uit Guatemala City terug mochten rijden. De chauffeur heeft ons helemaal tot aan ons hostel gereden. Erg aardig. Gelukkig was het op dag 3 mooi weer en ben ik meteen naar Semuc Champey gegaan. Eerst naar het uitkijkpunt gewandeld (ja weer een steile klim, het houdt maar niet op) waar ik de scholieren van gisteravond weer tegenkwam. Ze wilden met me op de foto, want als Europeaan ben je met je lengte hier toch wel een bezienswaardigheid op zich. En daarna heb ik heerlijk de hele middag in de pools gebadderd. En toen ik weer terug wilde lopen naar de ingang van het park, bleken mijn schoenen te zijn verdwenen. O nee hè! Maar ik kon toch echt niet geloven dat ze gejat zouden zijn. Na 15 minuten zoeken had ik ze nog niet gevonden. Toen ben ik op mijn slippers teruggelopen. Toch maar even gevraagd bij de kaartverkoop of ze misschien schoenen hadden gevonden. Prompt komt een mannetje met mijn schoenen aanlopen. En wat bleek nou, een gids van een tour had mijn schoenen zien staan en heeft gedacht dat iemand ze vergeten was en ze vervolgens netjes afgegeven bij de ingang. Mijn schoenen stonden op de centrale omkleedplek, mijn tas met spullen nam ik steeds mee naar de plek waar ik zwom. Ik moet zeggen, het staat inderdaad een beetje vreemd, alleen schoenen en geen andere kleding. Maar oh wat was ik blij dat ik ze weer terug had. Oke, ze zijn 10 jaar oud en bijna af, maar ze hebben wel op Antarticaanse bodem gestaan. Het was trouwens deze dag in Nederland Koninginnedag en de jongen die het hostel runt is Nederlands, dus iedereen die in het oranje gekleed was die avond kreeg een gratis drankje. Nu waren er niet zo heel veel Nederlanders, maar gelukkig waren er heel wat andere reizigers die ook in het oranje gekleed waren. Erg gezellig en leuk. En ook al volg ik niet actief het nieuws, al snel kwam mij toen wel ter ore wat er die dag in Nederland was gebeurd. Vreselijk! Je bent je leven nergens meer zeker tegenwoordig. De volgende kwamen mijn 2 huisgenoten van het gastgezin met wat andere Nederlanders en Belgen ook aan in Lanquin voor het weekend. Gezellig. Maar dan merk je wel het verschil tussen alleen reizen of in een groep. Want als een groepje heb je toch veel minder contact met de anderen. Wat dat betreft bevalt mij het alleen-reizen erg goed.
De volgende dag was het tijd voor mijn volgende bestemming. Flores en de maya ruïnes van Tikal.
Spaanse les
Vandaag om 08:00 uur begint mijn eerste Spaanse les in een schooltje een paar blokken verderop. Omdat het hier lekker warm weer is zit ik in de tuin onder een parasol en geeft Gustavo, een Guatemalateek van 23 jaar, mij 1 op 1 les. Ik ben blij dat ik alle lessen van thuis nog even herhaald heb, want nu kunnen we verder met de grammatica van waar ik gebleven was. En ik dacht nog dat Spaans een makkelijke taal was, maar wanneer Gustavo even opsomt wat ik nog aan grammatica bij ga leren, dan duizelt het al voor me ogen. Er zijn nog meer tijdsvormen dan in het Engels. Genoeg te leren dus. Ik heb 3 uur les geboekt van te voren. Standaard geven ze hier 4 uren les, maar na 3 uurtjes zit mijn hoofd behoorlijk vol. Dus ik hou het maar mooi bij 3 uur per dag. In de middag schrijf ik al het geleerde netjes over in een ´net´ schrift. Zo leer ik het meteen ook beter.
De rest van deze week heb ik en vast dagritme. Elke ochtend eerst naar Spaanse les, daarna mijn huiswerk maken en bijna elke middag achter het internet om mijn reisweblog bij te werken met verhalen en heel veel foto´s. Maar dat hebben jullie vast al wel gemerkt ondertussen. En het was ook wel nodig, want ik liep telkens minimaal een maand opachter. En ´s avonds ga ik soms met de andere meiden uit in Antigua. Er zijn hier bijna alleen salsa barretjes. Slecht 1 gewone discotheek. Ik ben ondertussen zowat in allemaal al geweest. Volgende week wil ik een rondreis gaan maken door Guatemala om alle trekpleisters te bezichtigen zoals Tikal en Lake Atitlan. Het moet erg mooi zijn allemaal.
Zo, en nu ben ik dan helemaal bij, het is vandaag 20 april, en nu ga ik me snel verdiepen in de plekken die ik wil gaan bezoeken en in welke volgorde ik ze af wil gaan. Gelukkig is Guatemala veel kleiner dan Argentinië, dus ik hoop aan 3 weken genoeg te hebben. En daarna blijf ik lekker op 1 plek om te gaan helpen op een vrijwilligersproject. De komende 3 weken dus even geen verhalen en foto´s, maar voorlopig hebben jullie wel even genoeg kijk- en leesvoer.
Hasta Luego,
Marjan